Rijkswaterstaat gaat nat bij Commissie m.e.r.

Rijkswaterstaat gaat nat bij Commissie m.e.r.

Donderdag  9 april heeft de Commissie voor de Milieu Effectrapportage (commissie m.e.r.) het advies uitgebracht over een geactualiseerde, maar nog zeer onvolledige Milieu Effectrapportage (MER) van het Rijk over de Ring Utrecht A12/A27. Deze MER gaat alleen maar over de bouwmethode. Rijkswaterstaat wil 70 meter diepe schermwanden gaan bouwen. De commissie zet heel veel vraagtekens bij deze oplossing en stelt dat ‘essentiële informatie ontbreekt voor het volwaardig meewegen van het milieubelang bij de besluitvorming over het tracébesluit’.

Tussen het knooppunt Lunetten en Amelisweerd ligt plastic folie, en een betonnen bak in het bos, om het grondwater tegen te houden. Vooral dat folie is een enorm probleem als je de weg flink wil verbreden, want dat mag natuurlijk niet gaan lekken. De weg zou dan veranderen in een kanaal. De Kerngroep heeft daar al jaren op gewezen. Rijkswaterstaat heeft dat nu ook erkend en is met een nieuwe oplossing gekomen, daarbij tegelijk erkennend dat eerder bedachte oplossingen niet voldoen. Het nieuwe plan van Rijkswaterstaat: een 70 (!) meter diepe schermwand aan beide kanten van het tracé, om daarbinnen tijdens de aanleg de weg in een 6,5 meter diepe polder te verbreden. Dat houdt in dat anderhalf jaar lang continu enorme machines die schermwanden de grond inbeuken, waarna de verdere werkzaamheden pas kunnen beginnen. Tijdens die operatie vindt er ook (retour-)bemaling plaats. Wat betekent dit voor de leefbaarheid van Lunetten? Daar wordt niet over gerept.

Risico’s
Als het allemaal niet volgens plan gaat kunnen de gevolgen voor de waterhuishouding en de natuurkwaliteit van Amelisweerd (en ook Park de Koppel) groot zijn. Daarnaast zijn de directe gevolgen voor de natuur van de werkzaamheden voor bijvoorbeeld de vogelstand en de aanwezige vleermuiskolonies niet of nauwelijks in beeld gebracht. Het is bijna overbodig te melden dat de schermwand weer een extra stukje bos kost.
Zoals gezegd gaat deze MER alleen over de bouwmethode. De commissie m.e.r. merkt op dat de hele stikstofproblematiek, waarop het eerdere Tracébesluit vorig jaar is ontploft, nog helemaal niet is benoemd. De minister wil pas bij de vaststelling van het nieuwe Tracébesluit verklappen welke list zij hiervoor heeft bedacht. De commissie m.e.r. waarschuwt haar alvast dat zij dan weer nat kan gaan.
Het ministerie neemt het advies over en zegt met aanvullende onderzoeken te komen.

Erken nu maar: deze weg is onbegaanbaar
Eén ding is zeker: de gekozen bouwmethode maakt het hele plan opnieuw flink duurder en de uitvoeringstijd weer langer. En een kritische opstelling van de commissie m.e.r. zal zowel de juridische als de politieke besluitvorming nog stroperiger maken.
Onze conclusie: het Rijk moddert voort op een onbegaanbare weg. Het hele plan wordt alsmaar complexer en duurder, en na dik tien jaar zijn de gevolgen nog altijd niet te overzien terwijl de noodzaak van de verbreding naar 2×7 rijstroken twijfelachtiger is dan ooit.